GALICIA NO FRANQUISMO SERODIO 1960 - 1975

Na década de 1960 o fenómeno máis sobresaínte foi a emigración a Europa, que se ben antes foi testemuñal, agora acada cifras moi elevadas. Esta é unha das causas polas que a poboación galega experimenta un descenso continuo. Si en 1960 Galicia tiña o 8,5% da poboación española, en 1970 xa descendera ó 7,6%.
Co fin da etapa autárquica, a economía de Galicia seguía sendo agrícola, mais agora cunha importancia sobresaínte a exportación, como consecuencia do proceso de urbanización español.O agro intégrase nos circuítos capitalistas do mercado, superándose así o policultivo de autoconsumo. Durante estes anos culmina o proceso de desaparición dos montes comunais, en relación co desenvolvemento da industria da madeira. O sector pesqueiro tamén se beneficia da conxuntura económica que nestes intres vive España e ante a posibilidade de faenar nos caladoiros africanos sen ningún tipo de atrancos. O despegue definitivo da industria eléctrica realízase agora, os ríos galegos, en especial o Sil e o Miño ofrecían condicións naturais inmellorables para a construcción de grandes encoros. Nestes anos tamén chegan a Galicia capitais estranxeiros, patrocinadores dunha industrialización moi contaminante, velaí os casos de Citroen Hispania ou Aluminios de Galicia. Toda esta mellora económica era ficticia, como puxo de manifesto a crise enerxética de 1973. As consecuencias da mesma observáronse na reducción de emigrantes, e na perda de postos de traballo en sectores básicos da industria.
Nos últimos anos do franquismo, Galicia ademais de exportar man de obra e materias primas, tamén se constituíu en exportadora de recursos financeiros para sufragar o desenvolvemento doutras áreas do Estado, o que supuxo unha das teimas que esgrimía a oposición democrática ante a réxime.

Foto: Proxecto Galicia Tomo VIII. Hércules de Ediciones S.A.