A NOVA ARQUITECTURA GALEGA 1965 - 1980

Galicia viviu ó longo do século XX unha continua renovación do seu territorio construído, unha secuenciación de arquitectos que perfilaron e inventaron un novo xeito de entender e recrear a paisaxe construída. Desde o modernismo, que prolongou os seus tentáculos nas primeiras décadas do século, o ilusionismo de emoción provocado polas utopías e vontades de cambio das ideas republicanas, para pecharse de súpeto nunha cárcere de desertos chamada Dictadura; unha época de autarquía onde se tentaba recuperar valores de pasado para afirmar un presente pouco xustificado, modelos de clasicismo, sempre totémico, sempre demasiado presuntuoso. Galicia, neste senso foi existindo ó longo das primeiras décadas da réxime franquista asistindo a inauguración de obras,que aínda que poucas sobresaen pola súa singularidade; pouco a pouco a estructura dominante foise desfacendo deixando filtrar novas voces, novos berros, que reivindicaban ese necesario nexo coa contemporaneidade internacional, o que por aquel tempo se personificaba no movemento moderno; engancharse a un tren, moi veloz, era a única e verdadeira necesidade. Esa foi a vontade dos artífices deste rexurdimento, desde novo afianzamento unha estructura moderna, nomes anteriores como Fisac únese ós novos poetas, Bar Boo, Molezún, Cano Lasso, Alejandro de la Sota ou Andrés Fernández-Albalat.
Pensar na realidade actual da arquitectura galega debe afianzarse nun asentamento teórico-real; atopámolo neses nomes citados, verdadeiros pais da nosa arquitectura moderna, pero tamén debemos citar aqueles outros que por estas datas -década dos 70- comezan a presentar os seus primeiros productos, arquitectos que logo representarán a liña máis importante das décadas vindeiras. A escola da democracia agrupa nomes hoxe moi coñecidos, Manolo Gallego, César Portela, o equipo formado por Baltar, Almuiña e Bartolomé, Javier Suances, Carlos Meijide ou Pascuala Campos.

Foto: Casa Domínguez en A Caeyra (Pontevedra) de Alejandro de la Sota construida en 1976. Arquitectura Galega, de Jose Antonio Cidre.