A debate:
GRAN GANGA
Abriuse a veda das rebaixas e todos lanzámonos ás tendas coma se xaneiro nos collera nus. A oportunidade: non pagar de máis polo que pode conseguirse por menos. A reflexión: ninguén da euros a 90 céntimos.

POSOLOXÍA DAS REBAIXAS

Aínda co sabor a mazapán na boca, coa resaca de tanta festa e saíndo do remuíño das compras de reis, chegan as rebaixas de xaneiro como unha rede que nos ampara da caída en picado de tanto consumismo do nadal. As rúas volven encherse de xente, os comercios están arrasados, os manequíns resisten heroicamente nos escaparates, medio desposuídos da súa roupa, os ataques dos compradores máis agresivos. Isto, curiosamente, estase a converter en algo cíclico, nun rito anual, como se precisasemos enche-lo ano de algarabía, de consumo continuado. Cando acaben as rebaixas de xaneiro virá o mes do fogar, o san Valentín, o día do pai, o día da nai... E está ben, porque segundo parece, gastar acalma os nervios e, o que investimos nas rebaixas, aforrámolo en psicólogos e en ansiolíticos.

Creo que todos sabemos quen manda en nós e por iso xa nin nos asombra que sexan os propios comerciantes os que decidan en que momento debemos entrar nas tendas como hostes dispostas a dármo-la vida por unha ganga, case hipnotizados polas ansias de posuír, de transvasa-los artigos en venda ós nosos armarios. E vaia se lle quitamos partido permitíndonos mercar todo aquilo que en temporada seguramente excedía o noso presuposto, sen padecérmo-lo molesto sentimento de culpabilidade e, incluso, sentíndonos orgullosos por termos adquirido, a baixo prezo, a mesma peza de roupa pola que outros pagaron moito máis: aínda que actuemos como ovelliñas alporizadas diante das portas dos grandes almacéns, despois seremos ovelliñas satisfeitas, coa autoestima ben alta.

Sentada no sofá observo as miñas propias adquisicións. Eu que paseaba tranquilamente pola rúa, allea, en principio, a esta ansiedade xeneralizada, reparei nunhas botas de cor rosa e sentín, de súpeto, que sempre necesitara unhas botas de cor rosa. Agora sinto que preciso unhas medias que lle acaian ben ás botas, unha saia que lle acaia ben ás medias, un xersei que quede ben coa saia...

Anxos Sumai e-mail de anxos sumai

¡COMPRA, IMBÉCIL MEDIO!

Non vou entrar na distinción entre ofertas, rebaixas e saldos, que seica non son a mesma cousa (aínda que en Portugal cando din saldos falan de rebaixas). Quizais exista unha confusión xeneralizada entre esas modalidades de atraer ós clientes, e esa sexa unha das armas coas que xoga unha boa parte do comercio para ir sacando algún xénero con teimuda tradición de ficar no establecemento.

As rebaixas son, a un tempo, un dos mellores inventos do sistema capitalista e unha perversa evidencia das súas miserias. É unha gran solución para o comercio porque, á parte de servir para aliviar o xénero sobrante da tempada, xera uns volumes de facturación que falan por si mesmos. Tamén son atractivas para os consumidores, porque ofrecen a moita xente a oportunidade de acceder a algunha prenda que antes lles resultaba inalcanzable. O seu éxito popular é a clara constatación de que a maioría da xente non anda folgada de recursos porque, se non, non combatería cos veciños por atopar productos a prezos rebaixados.

Entrei esoutro día nun comercio de roupa e, no canto de ver o xénero que ofrecía, fiquei abraiado pola riola de xente que agardaba con prendas na man para pagar na caixa. Case todos eran adolescentes. Recoñezo que me sentín rexuvenecer uns cantos anos, pero non tanto como para agardar máis dunha hora para pagar. Claro que á mocidade lle veñen moi ben esas prácticas. Adestran para o día de mañá ser uns exemplares prototípicos da clase media. O cualificativo de media, máis que apelar a uns ingresos medios decentes, resulta ser un pragmático eufemismo que mora entre a pobreza e a opulencia, para que esta última xustifique a súa condición sen que a sociedade se alporice.

Son consciente de que hai quen pensa o contrario. Que se se gasta moito nas rebaixas é porque a xente dispón de cartos abondo. Propóñolle un xogo. Mire ben de que status son os que así pensan, e logo falamos.

Roberto Ribaoe-mail de roberto ribao

 

 
 

Cultura Galega.org
Inicio /Especiais / Arte / Comunicación / Música / Espectáculos / Historia / Lingua e Literatura / Sociedade /
Certames / Arquivos / Participa / Xénese / Alén da Terra / Zona Cultura / Colaboracións
Correo / Acerca de Cultura Galega.org


Cultura Galega.org é unha iniciativa do Consello da Cultura Galega
©Consello da Cultura Galega, 2000