COAS
FASES DA LÚA
A historia de Na Lúa é como a historia da propia lúa
que medra, enche e mingua de xeito cíclico. E por outra banda
porque non existe unha "Na Lúa" uniforme senón
con moitas facetas, tantas coma as propias fases que poida ter a
propia lúa. Iniciamos o noso ciclo.
CUARTO CRECENTE
Vinte
anos que non foron un camiño de rosas. A vida musical de
"Na Lúa" está chea de nomes e de personaxes
coñecidas do panorama sonoro en Galicia. Nomes que estiveron
e xa non están vencellados a esta esfera lunar. E que "Na
Lúa" foi, é, e seguirá sendo, unha formación
que rexeitou esta visión grupal e unitaria dun proxecto inamobible,
que non deixase lucir as xenialidades (porque en verdade que as
houbo, e as hai) de cada un dos integrantes do grupo.
E neste ciclo lunar, houbo moitos, moitos nomes que chegaron e se
foron. Xentes que dalgún ou doutro xeito aínda permanecen
dentro da historia de "Na Lúa".
Colaboracións musicais e literarias, improvisacións
e bos momentos que aportaron o seu gran de area desta formación
en constante crecemento. Fausto, Julio Pereira, Maite Dono, Aloia,
Muxicas, Treixaduras, Isaac Palacín de Berrogüeto, Luís
Correa de Carunchos, Soto de Siniestro Total.... tantos e tantos
músicos. E xunto a eles... os literatos. Manuel Forcadela,
Ramiro Fonte, X. M. Álvarez Cáccamo, Antón
Reixa, Román Raña, Xosé Miranda ou Manolo Rivas,
entre otros, os que prestaron as súas plumas e as súas
verbas a disposición do folk.
LÚA CHEA
Sete traballos
e innumerables colaboracións forman parte do curriculum vitae
desta formación que presentou estilos ben diferentes, mesturas,
adaptacións ós momentos musicais da época que
lles tocou vivir.
Unha discografía
que está formada por sete traballos desde que en outono de
1980 se botasen a andar. ("Na Lúa". Edigal, 1985;
"Peliqueiro". Sons Galiza, 1995, "A Estrela de maio".
Edigal, 1987; "Os tempos son chegados". Edicións
Dofol, 1997; "Ondas do mar de Vigo". Dofol-Edicións,
1989.- Nova edición, 1997-; "Feitizo". Edicións
Dofol, 1999; "Contradanza". Sons Galiza, 1991).
Pero en todo
este explendor non presentou a formación un carácter
uniforme. "Na Lúa" ten unha cara festiva, un lado
que se achega ó fado portugués, que sofre das influencias
celtas inspiradas noutros países europeos, que acolleu ritmos
do jazz, que amosou de vez en cando un xesto lírico para
rematar cun feitizo, cunha maxia e ocultación que o convirte
na última referencia do panorama do folk.
CUARTO MINGUANTE
Pero
a historia de Na Lúa está chea tamén de altos
e de baixos. De subidas e de baixadas, como eles memos recordan,
como o mito da Ave Fénix. E nesas baixadas están os
tempos de silencio entre disco e disco.
É manter unha traxectoria tan lonxeva é difícil.
Sobre todo dentro do fugaz que é o panorama musical no que
os grupos proliferan como cogumelos e desaparecen coa mesma rapidez
coa que xorden.
Por todo isto
"Na Lúa" é máis que unha agrupación
de músicos, é o símbolo de toda unha órbita:
a da xeneración musical galega contemporánea. Que
reinterpretou sons pasados e adaptou ós novos tempos. Vinte
anos de creación, de evolución, pero sobre todo de
música.
|