|
¿Quen
dixo que Internet non é un medio apto para o audiovisual?
Unha tropa de deseñadores do Estado, de varios países
europeos e dos Estados Unidos xúntanse nestes días
no OFFF, en Barcelona. O festival é un híbrido: dunha
banda, é un concurso -e ben concurrido, xa que este ano presentáronse
máis de 800 películas flash de todo o mundo en categorías
como animación, videoclips, documentais ou ficción.
No concurso, deseñadores web noveis tentan dar un salto cara
á fama ou algúns artistas xa non tan noveis proban
sorte, como é o caso de Tim Burton, que concurre cun capítulo
dunha serie de ficción que desenvolveu para a rede. Doutra
banda, algúns dos artistas máis destros no manexo
da técnica dos gráficos animados para Internet comparten
experiencias co numeroso público congregado.
¿Flash...que?
A estas alturas, podes estarte a preguntar que demos é eso
do Flash. En realidade, trátase unha tecnoloxía desenvolvida
por unha empresa norteamericana -Macromedia- coa que se poden desenvolver
o que se chaman sitios web de terceira xeración. Sitios que
en si mesmos sexan unha animación, nos que se poidan combinar
audio, video e movemento en paralelo ás interaccións
dos lectores. O truco está en que tanta cantidade de información
se distribúe pola rede dun xeito chamado streaming, no que
o usuario pode empezar a ver as cousas antes de que se descarguen
por completo. Na actualidade, segundo datos de consultoras de Internet,
arredor do 96% dos usuarios do mundo poden ver películas
realizadas en Flash.
Por forza,
algo que permitira ós deseñadores sen excesivos coñecementos
informáticos combinar a forza expresiva do audio e da imaxe
coa capacidade de reacción da páxina ós usuarios
tiña que provocar unha explosión de creatividade.
Iso é o que se está a poder ver no OFFF
estes días. Rapaces e rapazas vestidos á última
tendencia (o superar os 40 é algo moi raro nestas profesións)
paseando e compartindo visións e puntos de vista con algúns
dos mellores creadores do mundo
 .
Os
deseñadores tentan encher a web de creatividade
A web
como un sistema autónomo e aleatorio
Creadores
coma o excéntrico Joshua Davis. "Un auténtico
e xenial pirado", dixeron algúns dos asistentes. Quen
o vira dubidaría de se estaba a falar ou a realizar unha
performance diante dos asistentes ás conferencias. Davis
é o autor de dous grandes referentes na Internet: as webs
Praystation.com (si, con "r") e Once Upon a Forest. Praystation
é un diario creativo, no que Davis representa o primeiro
que se lle vén á cabeza a través de xeometrías
e fórmulas matemáticas. "Realmente as ideas véñenseme
á cabeza cando ando pola rúa ou leo un libro, e acabo
concibindo as webs como sistemas cun funcionamento interno, no que
os obxectos reaccionan e se moven entre si e nos que os usuarios
poden ter influencias. Pero un sistema coordinado de seu".
Davis espertaba sorpresa e admiración entre os flasheiros
alí xuntados, a quen seguían como un auténtico
gurú. Davis, pel completamente tatuada con xeroglíficos
mexicanos, explicou que as súas webs non se centran tanto
nos obxectos como nos movementos e as asociacións resultado
dunha ecuación matemática. O resultado son obras mestras
do deseño web como Once
Upon a Forest , unha combinación de ambientes sonoros
tormentosos e ventoreiros con xeometrías inspiradas na natureza
e nas montañas.
Joshua
Davis é un dos gurús do Flash
Jam Flash
Session
Polas tardes,
a acción trasládase de conferencias ás Cocheiras
de Sants, onde se produce unha extraña fusión entre
as proxeccións de películas en flash con sesións
de DJs, obradoiros de debate sobre a creación de productos
ou mesmo pódese ver en vivo como un equipo de traballo desenvolve
os seus proxectos. O xurado que premiará as mellores películas
flash en categoría é do melloriño que se pode
atopar en deseño flash e arte dixital do mundo: Montxo Algora
de Art Futura
, David
Carson , Hillman
Curtis , quen ademais estará impartindo unha conferencia
no Consello da Cultura Galega en outubro, Joshua
Davis ou Josh
Ulm.
Beatles dende A Coruña
A pesar
de ser a tecnoloxía máis empregada para a arte e o
deseño interactivo no mundo, Flash a penas é empregado
en Galicia como vehículo de expresión de arte dixital.
Unha agradable sorpresa foi atoparnos no festival ó único
concursante do noso país neste evento mundial, Álvaro
Valiño. Álvaro é infografista de La Voz de
Galicia e nos seus ratos libres atreveuse co flash para realizar
unha película de tres minutos en homenaxe a un dos seus grupos
musicais preferidos, os Beatles, que foi seleccionada para competir
na categoría de videoclips
do OFFF. O título da película: Tomorrow never
knows. Aproveitamos para ter unha conversa con el.
imaxe
de Tomorrow never knows de Álvaro Valiño
Culturagalega.org:
¿Cómo comezaches no deseño interactivo?
Álvaro Baliño: Faláranme moi ben desta tecnoloxía
cando aínda estaba empezando. Fixera algún experimento
pero realmente aínda non me convencera. Foi coa versión
4 do programa de creación cando me din de conta que non se
me podía escapar. Inicialmente facía cousas puntuais,
ata que me din de conta de que o que tiña que pensar era
en contar historias, en proxectos globais, con moitos retos de forma
conxunta.
CG: Ti
es infografista profesional. ¿Que diferencias percibes entre
o deseño para periódicos e o deseño e papel?
Á.V.: Uf, pois moitos. Cambia a linguaxe que tes que empregar
e en xeral, toda a visión. En primeiro lugar, xa non te moves
nunha imaxe liñal. Tes que ter unha cultura visual forte,
unha cultura visual en movemento, e tes que ter moi en conta un
factor importantísimo: o son, o audio e como o integras nunha
historia que contar.
C.G.:
¿Cal é o argumento da túa película?
Á.V.: O clip é unha versión visual dunha canción
dos Beatles. Inicialmente era visualmente complicado, pero despois
adapteino para un público máis amplo, para que non
fora só posible de entender para expertos navegadores. Ten
unha certa estética avangardista, emprego códigos
moi actuais para versionar a canción. Hai pasaxes, por exemplo,
da vida de John Lennon polo medio.
C.G.:
¿Que recomendarías a aqueles que queiran facer películas
interactivas?
Á.V.: Vital, un storyboard. Se ti fas un traballo pequeno,
un clip, non te das conta. Pero cando te enfrentas a tres minutos,
que é o que me pasou a min, tes que planificar todo o traballo
facendo un guión clariño e debuxando cada unha das
esceas. É o xeito de garantir que a túa película
sexa homoxénea.
C.G.:
¿Cómo ves o futuro do deseño web?
A.B.: Non sei a onde nos levará todo isto, pero si que terá
que ver, por exemplo, con traballar moito máis en equipo.
Eu estaba afeito a traballar en solitario, e agora decátome
de que as cousas hai que facelas entre varios. Polo demais, penso
que nesto que estamos a traballar agora é o inicio dun novo
xeito de deseñar.
|
